"چيزها خوبيشان اين است كه همانجايي كه گم شده اند پيدا مي شوند،
آدمها نه!
آدمها را آنجايي كه گم كرده اي پيدا نمي كني"
گم شدم
در دورترين طبقه خيالاتم.
بيست سال ِ ديگه،شايد،عكسم رو برداشتم و رفتم تو شلوغ ترين ترافيك ِ بزرگترين شهر،تهران شايد.
لا به لاي ماشين ها پا برهنه،گريان شايد، راه مي رم و عكسم رو به مردم نشون ميدم و با انگشت مي كوبم رو عكسم و ميگم:
"اينو مي بينيد؟؟؟ بيست سال پيش توي روياهاش گم شده!شما پيداش نكرديد؟"
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر