برخی رابطه‌ها را وقتی وارد شدی، از قبل باید تکلیفت را با خودت مشخص کنی،
باید حساب کتابت معلوم باشد، که دیگر جای پشیمانی و برگشتی نیست.
باید مرد سفر باشی و جا نزنی. این رابطه‌ها مثل اتوبانند.
فقط باید بگازی و به پشت سرت هم نگاه نکنی و به برگشت فکر نکنی.
یادت باشد که وقتی با کسی عهد بستی و همسفر شدی، مسوول تمام عواطف و احساسات او تویی.
تو دیگر فقط مال ِخودت نیستی. تو شاید تنها دلیل و دلخوشی یک نفر برای زندگی باشی.
تو شاید حتی تنها بهانهٔ لبخند یکی باشی. یادت باشد تو خودت خواستی این بهانه و دلخوشی باشی،
پس حق نداری آن را پس بگیری.
یادت باشد اگر هوس برگشت کردی و در جاده دنده عقب بگیری شاید این همسفرت باشد که ضربه‌اش را می‌خورد.
یادت باشد که وقتی با کسی سوار بر کشتی زندگی شدی، حق نداری زیر پایت را سوراخ کنی و بگویی به خودم مربوط است!
به همسفرت فکر کن.
به اینکه اگر هنوز هم فکر می‌کنی که هنوز هم تنها بهانه و دلخوشی‌اش تویی،پس لبخند بزن و خودت را به موج‌های زندگی بسپار
و از طوفانی شدن مسیر نهراس...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر